osoba fizyczna

См. также в других словарях:

• osoba fizyczna — {{/stl 13}}{{stl 8}}praw. {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba od urodzenia do śmierci będąca przedmiotem prawa {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• osoba — ż IV, CMs. osobabie; lm D. osób 1. «jednostka ludzka, człowiek, postać» Osoba starsza, młoda, w średnim wieku. Odzież dla osób tęższych. Osoby nie upoważnione. Obca, znajoma osoba. Przemądrzała, niesympatyczna osoba. W dali zamajaczyła jakaś… …   Słownik języka polskiego

• fizyczny — fizycznyni 1. «dotyczący fizyki, zjawisk, którymi zajmuje się fizyka» Ciało, środowisko fizyczne. Gabinet fizyczny. Cechy, prawa, wielkości fizyczne. Laboratoria, narzędzia fizyczne. ∆ Chemia fizyczna «nauka zajmująca się badaniem zależności… …   Słownik języka polskiego

• fizyczny — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, fizycznyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odnoszący się do zjawisk, którymi zajmuje się fizyka; dotyczący fizyki; fizykalny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Właściwości, cechy fizyczne.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• podmiot — m IV, D. u, Ms. podmiotocie; lm M. y 1. jęz. «imienna część zdania, imienna grupa wyrazowa nazywająca przedmiot (pojęcie), o którym się w zdaniu orzeka, połączona związkiem zgody z orzeczeniem» ∆ Podmiot bierny «podmiot łączący się z orzeczeniem… …   Słownik języka polskiego

• wierzyciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i «osoba fizyczna lub prawna uprawniona do żądania określonego świadczenia od dłużnika; osoba, u której ktoś zaciągnął dług» Być czyimś wierzycielem. Spłacić wierzyciela …   Słownik języka polskiego

• armator — m IV, DB. a, Ms. armatororze; lm M. armatororzy, DB. ów 1. mors. «osoba fizyczna lub prawna eksploatująca własny albo cudzy statek handlowy, odpowiedzialna majątkowo za wszelkie zobowiązania i szkody wynikające z tytułu eksploatacji» 2. daw.… …   Słownik języka polskiego

• dłużnik — m III, DB. a, N. dłużnikkiem; lm M. dłużnikicy, DB. ów «osoba fizyczna lub prawna zobowiązana do świadczeń pieniężnych lub rzeczowych na rzecz wierzyciela; ten, kto zaciągnął dług» Niewypłacalny dłużnik. Konto, księga dłużników …   Słownik języka polskiego

• firma — ż IV, CMs. firmamie; lm D. firm 1. «przedsiębiorstwo handlowe lub przemysłowe» Dobra, solidna, stara, zasłużona, znana firma. Firma wydawnicza, kupiecka. Założyć firmę. 2. «zarejestrowana urzędowa nazwa, pod którą osoba fizyczna lub prawna… …   Słownik języka polskiego

• komisant — m IV, DB. a, Ms. komisantncie; lm M. komisantnci, DB. ów 1. hand. «osoba fizyczna lub przedsiębiorstwo, zajmujące się transakcjami komisowymi kupna sprzedaży» 2. przestarz. → komisjoner …   Słownik języka polskiego

• kredytobiorca — m odm. jak ż II, DCMs. kredytobiorcacy; lm M. kredytobiorcacy, DB. kredytobiorcaców «osoba fizyczna lub prawna zaciągająca kredyt» …   Słownik języka polskiego